استیکر دیواری اتاق کودک فضاپیما شاتل فضایی Space Shuttle Wallstickers کد h757
برچسب دیواری اتاق کودک فضاپیما شاتل فضایی
Space Shuttle Wallstickers
نکته : این طرح مثل پازلهای تک رنگ به صورت تکه تکه و جدا از هم به دست شما مشتریان عزیز میرسد و اسمبل کردن رنگهای هر شکل بنابه تصویر کار ،روی هم ،روی دیوار شما صورت میگیرد.
همچنین این امکان را دارد که به سلیقه خود طرح را روی دیوار چیدمان کنید.
استیکر شاتل فضایی Space Shuttle Sticker؛ طرح زیبا و رنگارنگ آسمان همراه با سیاره ها، ستاره ها و شاتل های فضایی مناسب برای اتاق کودک و نوزاد، مهد کودک، شهر یا خانه بازی کودک
شاتل فضایی
شاتل فضایی (Space Shuttle) آمریکا که اولین بار در سال ۱۹۸۱ پرتاب شد، نخستین سفینه قابل استفاده مجدد جهان بود، سه بخش اصلی آن مدارپیما موشک های تقویت کننده و مخزن خارجی سوخت می باشد، خصوصیت اصلی شاتل این هست که اجزای اصلی آن، از جمله مدارپیما به دفعات متعدد می توانند به فضا پرتاب شوند به جز مخزن خارجی سوخت که یکبار مصرف هست، کاشی های ویژه مقاوم در برابر گرما مانع از سوختن مدارپیما به هنگام بازگشت به جو زمین می شوند، بازوی قابل کنترل از راه دور تعبیه شده در مخزن محموله مدارپیما، می تواند ماهواره ها را در فضا قرار دهد و همچون سکویی ثابت برای کار فضانوردان عمل کند
پس از فضاپیما های مرکوری، جمینی و آپولو (که ماه را فتح کرد)، آمریکایی ها در پی سفینه های رفت و برگشتی رفتند و بدین سان، شاتل های فضایی متولد شدند شاتل ها تا ۷ مسافر و ۲۵ تن تجهیزات را در خود جای می دهند و زمان طولانی تری را در مدار زمین به سر می برند، آن ها همچنین به یک بازوی روباتیک مجهز هستند که به کمک آن می توانند ماهواره ها را به دام انداخته، اقدام های لازم را دربارهٔ تعمیرات یا انتقال آن صورت دهند
تا کنون هفت شاتل به نام های انترپرایز، پث فایندر، کلمبیا، چلنجر، دیسکاوری، آتلانتیس و اِندِور ساخته شده که دو شاتل نخست ناکامل و برای آزمایش ها و بررسی ها ساخته شده اند، از میان پنج شاتل پسین نیز چلنجر و کلمبیا دچار سانحه شده اند و فقط سه شاتل دیسکاوری، آتلانتیس و اِندِور تا سال ۲۰۱۰ مشغول کار بودند؛ به دلیل دو سانحه که باعث کشته شدن ۱۴ فضانورد و از دست رفتن ۲ فضاپیمای شاتل شد، ناسا در سال ۲۰۱۰ میلادی شاتل را بازنشست کرد
شاتل های فضایی بسیار هزینه بر بودند، به طوریکه فقط پرتاب آن پانصد میلیون دلار هزینه در برداشت و این غیر از هزینه های نگهداری و تعمیرات آن بود، همین هزینه های سنگین موجب شد تا روسیه از شاتل فضایی قدرتمند خود، بوران، استفاده نکند، بوران با قدرت حمل ۳۰ تن تجهیزات و استفاده از امکانات ناوبری پیشرفته قابلیت های بالاتری از همتای آمریکایی خود داشت، ولی به دلیل هزینه های بسیار بالا روسیه از آن استفاده نکرده است
اجزای شاتل
مدارپیما (یا مدارگرد) که گاهی به تنهایی شاتل فضایی خوانده می شود، همان وسیله هواپیما شکلی است که به زمین بازمی گردد و فرود میاید، بوسترهای پیشران جامد پس از فاز اولیه پرتاب جدا شده و در دریا سقوط می کنند تا دوباره مورد استفاده قرار گیرند، مخزن خارجی شاتل فضایی هم که معمولاً در تصاویر با رنگ نارنجی مشخص است، پس از فاز نهایی پرتاب از مدارپیما جدا شده و در جو متلاشی می شود، شاتل فضایی قادر است تا محموله ۲۴.۴۰۰ کیلوگرمی را تا مدار ۲۰۴ کیلومتری حمل کند، اگر محموله برای ایستگاه فضایی بین‌المللی باشد که در ارتفاع حدود ۴۰۰ کیلومتری قرار دارد، این قابلیت حمل به ۱۲.۵۰۰ کیلوگرم کاهش می یابد، برای مدار انتقالی زمین ثابت، قابلیت حمل محموله به ۳.۸۱۰ کیلوگرم می رسد، این آمار برای شاتل های بعد از سانحه چلنجر ارائه شده است، تا قبل از چلنجر قابلیت حمل محموله حدود ۱۵ درصد بیشتر بود که بعد از آن در جهت افزایش ایمنی عملیات این قابلیت حمل کاهش یافت، البته مدارگردهای مختلف به لحاظ وزنی اندکی با هم متفاوتند که این مسئله می تواند روی قابلیت حمل محموله مؤثر باشد، همچنین در طول بیش از دو دهه برنامه شاتل فضایی وزن قسمت هایی از این وسیله مانند مخزن خارجی نیز چند بار کم شده است، که این مسئله هم بر روی توانایی شاتل در حمل محموله مؤثر بوده است
مدار پیما
وظیفه اصلی مدارپیمای شاتل حمل فضانوردان و محموله ها به فضا و بازگرداندن آن ها به زمین است، این بخش شاتل شبیه به یک هواپیما با دو بال دلتا و دمی عمودی است، مدارپیما به هنگام بازگشت به زمین درست مانند یک هواسُر عمل می کند و بدون هیچ گونه نیروی پیشران بر روی باند فرود میاید
مدارپیما از سه قسمت اصلی تشکیل شده است، در قسمت جلویی آن کابین کنترل و محل استقرار فضانوردان قرار دارد
قسمت میانی مدارپیما با دارا بودن فضایی خالی با طول زیاد، بستری برای حمل محموله ها است
در قسمت عقبی شاتل نیز سه موتور پیشران مایع قرار دارند که در هنگام پرتاب از مخزن سوخت خارجی تغذیه شده و بخشی از نیروی رانش مرحله اول و تمام نیروی مرحله دوم پرتاب را تأمین می کنند، هر یک از این موتورها نیروی رانشی معادل ۱.۲ میلیون نیوتن در خلاء و ۶۷.۱ میلیون نیوتن را در سطح دریا تأمین می کنند، نسبت سوخت (هیدروژن مایع) به اکسید کننده (اکسیژن مایع) در آن ها ۶ به ۱ است؛ تمام مدارپیما ها دارای ابعاد کاملاً یکسانی هستند و تنها از نظر برخی ویژگی های سامانه ای با هم تفاوت دارند، مدل های جدیدتر به لحاظ سازه ای سبک تر شده اند و بنابراین قابلیت حمل سامانه و محموله آن ها افزایش پیدا کرده است، همین تفاوت ها باعث می شود تا به لحاظ قابلیت مأموریت نیز تفاوت هایی داشته باشند، هر مدارگرد برای حمل ۴ تا ۷ فضانورد (که دو نفر آن ها حتماً خلبان هستند) طراحی شده است، گرچه مأموریت با ۸ فضانورد نیز تجربه شده است، مدارگرد ها قادر هستند در موارد اضطراری تا ۱۱ نفر را نیز با خود به زمین بازگردانند
هر مدارگرد دارای سامانه ای موسوم به سامانه مانور مداری است که برای مانورهای مداری آن در فضا طراحی شده است، این سامانه که در قسمت عقب (کنار دم) مدارگرد تعبیه شده، از دو موتور پیشران مایع هر یک با نیروی رانش ۲۶.۷۰۰ نیوتن تشکیل شده است؛ در کنار این سامانه مداری، سامانه کنترل عکس العملی شامل ۲۴ پیشرانه ۳.۸۷۰ نیوتنی و چهار موتور ورنیه نیز بکار گرفته شده است، علاوه بر همه این ها ۱۴ پیشرانه فضایی و دو موتور ورنیه نیز در قسمت دماغه شاتل وجود دارند، همه این پیشرانه ها از پیشران مایع مونومتیل هیدرازین و تترا اکسید نیتروژن استفاده می کنند، سازه مدارگرد بیشتر از آلومینیوم ساخته شده است اما سازه های پشتیبان موتورهای راکتی آن بیشتر از آلیاژ تیتانیوم هستند
بازوی رباتی یا جایگذاری از راه دور نیز که پیشتر توضیح داده شد، یکی از سامانه های جانبی مهم مدارگرد است که در طول بستر بار آن قرار دارد
یکی از مهم ترین و حساس ترین بخش های مدارگرد، کاشی های عایق حرارتی هستند که در زیر بدنه، بال و دماغه شاتل به صورت سرتاسری نصب می شوند تا در هنگام ورود مجدد مدارگرد به زمین جلوی نفوذ حرارت چندین هزار درجه ای را به شاتل بگیرند، سانحه دوم شاتل فضایی (کلمبیا) به خاطر نقص به وجود آمده در همین عایق ها بود
ابعاد
• طول بدنه حدود ۳۷ متر
• فاصله بین دو سر بال حدود ۲۳ متر
• ارتفاع ایستاده روی سکوی پرتاب ۱۷ متر
• وزن تقریبی: ۶۸ تن
موشک تقویت کننده سوخت جامد
دو موشک تقویت کننده (بوستر) پیشران جامد شاتل فضایی به رنگ سفید بوده و در طرفین مخزن خارجی نصب می شوند، این دو بوستر نقش اصلی را در مرحله اول پرتاب شاتل فضایی بر عهده دارند، بوسترها در نهایت پس از گذشت ۲ دقیقه تهی از سوخت گردیده و جهت سبک سازی سامانه و در ارتفاع حدود ۴۵.۷۰۰ متری (۱۵۰.۰۰۰ پایی) از شاتل فضایی جدا می شوند، چتر شان باز شده و در آب های اقیانوس می افتند، سپس به وسیله یدک کش های مخصوص از آب گرفته شده، جهت بازیافت و استفاده مجدد مورد بهره برداری قرار می گیرند، نوع سوخت: پیشران بوسترها (نوع سوخت موتورهای تقویتی) از نوع جامد است، ۱۶ درصد پودر آلومینیوم اتمیزه شده به عنوان سوخت، ۸.۶۹ درصد پرکلرات آلومینیوم به عنوان اکسید کننده، ۲.۰ درصد اکسید آهن به عنوان کاتالیزور، ۱۲ درصد اسید اکریلونیت به عنوان بایندر و ۲ درصد اپوکسی (€=چسب دوقلو، چسب ترکیبی) به عنوان ماده مخصوص سوخت هستند، ترکیبات با درصدهای بالا مجموعاً سوخت این پیشران ها را تشکیل می دهند
هر بوستر در راستای طولی از پنج قسمت مجزا تشکیل شده که در هنگام آماده سازی برای پرتاب مونتاژ می شوند
در بخش نوک بوسترها چند موتور راکتی کوچک در جهت معکوس تعبیه شده اند تا هنگام جدایی جهت جلوگیری از برخوردشان با شاتل عمل کنند، ضمناً بوسترها با استفاده از سامانه نازل متحرک خود، هنگام پرتاب نیز نقش عمده ای در کنترل حرکت کل شاتل (مرحله اول = پرتاب) ایفا می کنند، علت اصلی بروز سانحه انفجار چلنجر، ۷۳ ثانیه پس از پرتاب چلنجر، نقص در یکی از این اورینگ ها بود، واشر عایق حلقه ای (O-Ring) چون عایق بخش انتهایی یکی از بوسترها معیوب بود، بعد از این حادثه، تغییرات زیادی به لحاظ مهندسی در سامانه بوسترها صورت پذیرفت
مخزن پیشران خارجی (نارنجی رنگ)
مخزن خارجی شاتل فضایی، محفظه ای است برای نگهداری مجزای هیدروژن مایع و اکسیژن مایع از همدیگر تا که در موتورهای راکتی پیشران مایع نصب شده در پشت مدارپیما، تزریق بشوند، این مخزن عظیم در اولین شاتل ها سفید رنگ بود، اما بعد از این که مشخص شد این رنگ هیچ اثر مثبت مکانیکی بر روی مخزن ندارد، از رنگ زدن آن خودداری شد تا بدین ترتیب ۲۷۲ کیلوگرم از وزن آن کاسته شود، بازتاب رنگ نارنجی ازین مخزن مربوط به رنگ پرایمر آن است (منظور همان رنگ آستری یا به اصطلاح ضد زنگ است)
پس از جدایش بوسترها (دو مخزن سفید کوچکتر) در انتهای مرحله اول پرتاب و در ارتفاع ۴۵ کیلومتری، مدارگرد با استفاده از سوخت مایع پیشران موجود در این مخزن تا ارتفاع ۱۱۳ هزار متری بالا می رود، حدود ۸ الی ۸.۳۰ ثانیه پس از لحظه پرتاب و ۱۰ ثانیه بعد از خاموشی موتورهای راکتی عقبی مدارگرد، این مخزن نیز جدا و در هوا متلاشی می شود و برخی بقایای آن در اقیانوس هند یا اطلس سقوط می کنند (یکبار مصرف)
این مخزن حاوی ۵.۱ میلیون لیتر اکسیژن مایع و ۵.۰ میلیون لیتر هیدروژن مایع در هنگام پرتاب است، پوسته مخزن با ضخامت دو و نیم سانتیمتر پوششی از فومِ پلی‌ایزوسیانورات دارد، جنس مخازن هیدروژن و اکسیژن آن از آلومینیوم ۲۰۹۰ و ۲۱۹۵ است که برای نگهداری مایعات کرایوژنیک بسیار مناسب است؛ مخازن اکسیژن و هیدروژن آن به گونه ای طراحی شده است که جلوی تلاطم مایعات در داخل آن ها گرفته شود، طول این مخزن ۹.۴۶ متر = ۹۴۶ سانتیمتر و قطر آن ۴.۸ متر =۴۸۰ سانتیمتر است؛ وزن خالی آن بارها دستخوش تغییر شده اما حدوداً ۲۶ تن است، سازه مخزن به نوعی رابط و پشتیبانی برای کلیه قطعات مجموعه است (مانند شاسی ماشین)
آزمایشگاه فضایی
آزمایشگاه فضایی آزمایشگاه ویژه ای است که درون مخزن محموله مدارپیما جای می گیرد تا با ایجاد فضای اضافی دانشمندان بتوانند در فضا آزمایش کنند این آزمایشگاه بنا به نوع آزمایش های هر سفر مجهز می شود آزمایشگاه فضایی همچنین بخش های روبازی دارد که برای مطالعه فضا و زمین هستند این آزمایشگاه متراکم از طریق مجرای هوابند به مدارپیما متصل می شود
تمامی مدارپیماها نام گذاری شده اند، اولین آن ها به نام انترپرایز از نام سفینه فضایی مجموعه تلویزیونی پیشتازان فضا (استارترک) اقتباس شد، انترپرایز برای مقاصد آزمایشگاهی ساخته شده بود ولی هیچگاه به مدار نرفت هر چند که چندین بار در بالای یک فروند بوئینگ ۷۴۷ پرواز کرد در سال ۱۹۷۷ انترپرایز از ارتفاع ۶۷۰۰ متری (۲۲هزار پایی) رها شد و سالم به زمین نشست، ناوگان کنونی شامل سه مدارپیمای دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور است
(توجه: ابعاد ذکر شده بنا به چیدمانی است که در تصویر مشاهده میکنید، با تغییر در چیدمان این ابعاد نیز تغییر خواهند کرد)
• جنس محصول P.V.C پشت چسب دار (عدم تغییر رنگ در برابر عوامل محیطی)
• برچسب ضد آب و رطوبت (۱۰۰% قابل شستشو با تمامی شوینده ها)
• قابل نصب بر روی تمامی سطوح صاف مانند دیوار، شیشه، آینه، ام دی اف، سنگ، سرامیک، بدنه اتومبیل
توجه: به شدت از نصب برچسب ها روی دیوار های گچی ، رنگ های پوسیده و خراب و بدون زیرکاری خودداری کنید
• برای مشاهده نمونه رنگ ها به قسمت رنگ بندی استیکر مراجعه نمایید
• برای یادگیری روش چسباندن راهنمای نصب را ببینید
• برای تغییر ابعاد استیکر به واتساپ پیام بفرستید
- برچسب دیواری در کرج، برچسب دیواری در تهران، برچسب دیواری در آذربایجان شرقی، برچسب دیواری در تبریز، برچسب دیواری در آذربایجان غربی، برچسب دیواری در ارومیه، برچسب دیواری در اردبیل، برچسب دیواری در اصفهان، برچسب دیواری در البرز، برچسب دیواری در ایلام، برچسب دیواری در بوشهر، برچسب دیواری در چهارمحال و بختیاری، برچسب دیواری در شهر کرد، برچسب دیواری در خراسان جنوبی، برچسب دیواری در بیرجند، برچسب دیواری در خراسان رضوی، برچسب دیواری در مشهد، برچسب دیواری در خراسان شمالی، برچسب دیواری در بجنورد، برچسب دیواری در خوزستان، برچسب دیواری در اهواز، برچسب دیواری در زنجان، برچسب دیواری در سمنان، برچسب دیواری در سیستان و بلوچستان، برچسب دیواری در زاهدان، برچسب دیواری در فارس، برچسب دیواری در شیراز، برچسب دیواری در قزوین، برچسب دیواری در قم، برچسب دیواری در کردستان، برچسب دیواری در سنندج، برچسب دیواری در کرمان، برچسب دیواری در کرمانشاه، برچسب دیواری در کهگیلویه وبویراحمد، برچسب دیواری در یاسوج، برچسب دیواری در گلستان، برچسب دیواری در گرگان، برچسب دیواری در گیلان، برچسب دیواری در رشت، برچسب دیواری در لرستان، برچسب دیواری در خرم آباد، برچسب دیواری در مازندران، برچسب دیواری در ساری، برچسب دیواری در مرکزی، برچسب دیواری در اراک، برچسب دیواری در هرمزگان، برچسب دیواری در بندر عباس، برچسب دیواری در همدان، برچسب دیواری در یزد
کسب و کار هیراد در مركز توسعه تجارت الكترونیكی وزارت صنعت، معدن و تجارت شناسایی شده و دارای نماد اعتماد الكترونیكی میباشد
استیکر دیواری اتاق کودک فضاپیما شاتل فضایی Space Shuttle Wallstickers کد h757
| ابعاد | |
|---|---|
| ابعاد(cmطول cm xارتفاع) : | 130*200 |
| ویژگی ها | |
| جهت استیکر : | بدون تغییر / قرینه شود |
| کد محصول | h757 |
| وزن | 500 گرم |
نظرات کاربران درباره استیکر دیواری اتاق کودک فضاپیما شاتل فضایی Space Shuttle Wallstickers کد h757
نظری در مورد این محصول توسط کاربران ارسال نگردیده است.
اولین نفری باشید که در مورد استیکر دیواری اتاق کودک فضاپیما شاتل فضایی Space Shuttle Wallstickers کد h757 نظر می دهد.
