
گربه یک پستاندار کوچک گوشتخوار با بدن معمولاً پر شده از خز است؛ وقتی گربه به عنوان حیوان خانگی نگهداری شود آن را گربه خانگی می نامند، این حیوان به جهت ارتباطی که با انسان برقرار می کند و شکار برخی آفت ها برای انسان ارزشمند است، در حال حاضر ۷۰ گونه مختلف گربه به ثبت رسیده است، گربه ها از نظر فیزیولوژی با بدنی قوی و منعطف، واکنش های سریع، دندان های تیز و پنجه های جمع شده که مناسب کشتن طعمه هایشان است شبیه دیگر گربه ایان هستند
گربه در زبان پارسی میانه که نیای پارسی امروزین است «گوربک» نامیده می شده و در فارسی افغانستان و فرارود به آن «پِشَک» هم گفته می شود و همچنین در زبان کردی و برخی از زبان های ترکی تبار به این حیوان «پشک یا پیشیک» گفته می شود که قاعدتاً برگرفته از صورت فارسی کهن این واژه یعنی پِشَک است، در زبان عامیانه پارسی هم گربه را «پیشی» می نامند، این نام برگرفته از صدای «پیش» یا «پیشی» است که برای ارتباط با دیگر گربه ها از آن استفاده می شود، در اصطلاح، به گربه هایی با پشم های بلند «گربه بُراق» گفته می شود، هم چنین در زبان گیلکی به گربه «پیچا» و به بچهٔ گربه «پیچا کوته» اطلاق می شود، در زبان مازندرانی نیز به گربه «بامِشی» و به بچهٔ گربه «بامشی کِته» گفته می شود
گربه با نام علمی Felis silvestris catus، زیرگونه ای از گربه وحشی با نام علمی Felis catus است، برای تمایز این جانور از انواع وحشی، از نام «گربه خانگی» یا «گربه اهلی» استفاده می شود
گربه ها معمولاً وزنی بین ۲/۵ تا ۷ کیلوگرم (۵/۵ تا ۱۶ پوند) دارند، اگرچه در بعضی گونه های خاص وزن گربه تا ۱۱٫۳ کیلوگرم (۲۵ پوند) نیز می رسد، گربه هایی نیز هستند که به علت پرخوری تا ۳۰ کیلوگرم وزن داشته اند، از طرف دیگر در برخی گونه های گربه های کوچک وزن گربه کمتر از ۲۵۰ گرم است
گربه مانند بیشتر پستانداران دارای ۷ مهره گردنی، ۱۳ مهره صدری یا مهره های پشت سینه (انسان دارای ۱۲ مهره صدری است)، ۷ مهره کمری (انسان دارای ۵ مهره کمری است) و ۳ مهره خاجی (مهره های قرار گرفته در قسمت انتهایی بدن که انسان به علت نوع ایستادن دارای ۵ مهره از این نوع است) میباشد، البته «گربه مانکس» ۲۲ یا ۲۳ مهره دمی (انسان دارای ۳ تا ۵ مهره دمی است) دارد، تعداد بیشتر مهره ها در کمر و سینه گربه در مقایسه با انسان باعث انعطاف پذیری و تحرک بیشتر این حیوان می شود، گربه از مهره های انتهایی دم برای حفظ تعادل در حرکات سریع استفاده می کند، استخوان های چنبر (ترقوه) گربه دارای توانایی جا به جایی هستند، بدین ترتیب گربه می تواند از هر مجرایی که سرش از آن بگذرد، عبور کند
گربه معمولاً حیوانی شب گرد است و در طول روز بیشتر وقت خود را به استراحت می گذراند، علت برق چشم گربه در شب وجود پوششی به نام پرده درخشان در چشم آن است که به دید بهتر آن ها در نور کم کمک می کند، بنابراین گربه توانایی دید در تاریکی را ندارد، ولی در نور کم می تواند ببیند
گربه ها دندان های بسیار خوبی برای شکافتن گوشت دارند، دندان آسیاب یکم و دندان آسیاب کوچک در این حیوان با هم جفتی را تشکیل می دهند که برای شکافتن گوشت همچون قیچی عمل می کند، این ساز و کار در بسیاری از گربه سانان از گرگ ها پیشرفته تر است، زبان گربه دارای برآمدگی های ریزی است که از آن ها برای نگه داشتن و شکافتن گوشت یا لاشه استفاده می کند، بر روی این برآمدگی ها یا تیغ های کوچک نوعی ماده خاص وجود دارد که به گربه در هنگام تمیز کردن آن ها کمک می کند، این برآمدگی ها مانند قلاب های ریزی هستند که به سمت عقب خوابیده اند و به این صورت اجازه نمی دهند گوشت از دهان گربه خارج شود، تعداد دندان های گربه بالغ، به ۳۰ عدد میرسد؛ گربه توانایی انجام حرکت جانبی فک های خود را ندارد و بنابراین نمی تواند غذا را آسیاب کند، همچنین دندان های آسیای گربه نیز سطح آسیاب کردن ندارند اما زبان سوهان مانند گربه امکان جدا کردن گوشت از استخوان را دارد
گربه ها حیوانات پر سر و صدایی هستند و انواع مختلفی از صدا ها را ایجاد می کنند؛ میو کردن رایج ترین و معروفترین صدای آن هاست که به شکل های مختلفی برای مقاصد متفاوت انجام می شود، خرخر کردن نوعی صدای التیام بخش است که برای آن ها کاربردهای التیام بخشی و ارتباطی دارد، از صدای بلندی برای جفت یابی استفاده می شود و از غرش، فیف و خرناس هم برای وضعیت های تهاجمی و دفاعی استفاده می کنند، آن ها هنگامی که شکاری را دور از دسترس خود می بینند صدای پچ پچ مانندی ایجاد می کنند و صداهای فرکانس بسیار بالا (که در محدوده شنوایی انسان نیست) هم در صداهای ارتباطی بچه گربه ها وجود دارد
۳۲ ماهیچه متفاوت در هر گوش گربه به حیوان اجازه می دهند تا یک شنوایی کنترل شده داشته باشد؛ بدین صورت گربه می تواند هر کدام از گوش های خود را آزادانه نسبت به دیگری حرکت دهد، با این توانایی گربه می تواند در حالی که در یک جهت حرکت می کند گوش خود را در جهت مخالف بچرخاند، همچنین بیشتر گربه ها می توانند گوش های خود را به سمت بالا بگیرند، برعکس سگ ها، گربه های دالگوش (گوش های آویزان) بسیار نایابند (گونه Scottish Fold به علت جهش ژنتیکی دالگوش است) در هنگام عصبانیت یا وحشت زدگی گربه گوش های خود را می خواباند، گربه ها همچنین در زمان بازی یا زمانی که صدایی از پشت سر بیاید گوش های خود را به سمت عقب می چرخانند
گربه همانند سگ حیوانی پنجه رو است؛ این حیوان دقیقاً بر روی پنجه های خود حرکت می کند، گربه سانان می توانند خیلی با دقت و با کمترین صدا حرکت کنند، همچنین گربه می تواند در هنگام راه رفتن پنجه های عقبی خود را دقیقاً بر روی مکان پنجه های جلویی قرار دهد، این توانایی نه تنها به حرکت بی صدای حیوان کمک می کند بلکه همیشه از جای پاهای عقبی خود مطمئن است، این توانایی مخصوصاً در زمین های ناهموار برای حیوان مفید است، برخلاف سگ و دیگر پستانداران، گربه برای راه رفتن هر دو پای خود را بر روی مکانی قرار داده و سپس دو پای دیگر را جلو می آورد، بیشتر پستانداران پاهای خود را به نوبت از روی زمین برمی دارند اما گربه این توانایی خود را با یورتمه رفتن در شتر، زرافه، برخی اسب های آهسته گام و تعداد کمی از پستانداران شریک است
مانند دیگر گونه های گربه سان (البته به جز چیتا با نام درست یوزپلنگ آسیایی) چنگال های گربه حالت جمع شونده دارند، در حالت عادی و آرام، چنگال های گربه به وسیله پوست پوشیده شده و به صورت پنجه هستند، این توانایی باعث می شود تا چنگال های حیوان تیز بماند و از گیر کردن به زمین و ایجاد صدا در موقع شکار جلوگیری شود، چنگال های پاهای جلویی گربه همیشه از چنگال های عقبی تیزترند اما گربه ها میتوانند با اراده کامل چنگال های هر کدام از پاهایشان را باز کنند، آن ها از چنگال های خود برای دفاع، شکار کردن، بالارفتن از سطوح، پاره کردن یا کشیدن اجسامی که دارای پوسته ای نرم هستند استفاده می کنند، گیر کردن پنجه گربه در سطوحی مانند فرش، موکت یا پارچه های کلفت در صورتی که گربه قادر به آزاد کردن خود نباشد می تواند موجب آسیب دیدن حیوان شود، تصویری نزدیک از پنجه گربه بیشتر گربه ها دارای پنج چنگال بر روی پنجه های جلوی و چهار یا پنج چنگال بر روی پنجه های عقب هستند، این به دلیل یک جهش ژنتیکی کهن است اما با این حال گربه های خانگی از تعداد چنگال های بیشتری برخوردارند
چون گربه (برخلاف سگ)، ریه های کوچکی دارد زود خسته می شود؛ بنابراین تلاش می کند که هنگام دویدن و تعقیب شکار خیلی سریع به حداکثر سرعت خود برسد
اولین گربه های خط و خالدار در قرون وسطی ظاهر شدند؛ بر اساس نتیجه آزمایش دی ان ای نشان می دهد که جهش ژنتیکی در گربه ای در سده چهاردهم میلادی در ترکیه امروزی باعث نقش و نگار بر روی پوست گربه شده است، درسال های بعد گربه های خط و خالدار اهمیت خود در مهارت های موش گیری برای انسان را از دست داده و به خاطر زیبایی، تحسین و با انسان هم نشین شدند، تا پیش از سده نوزدهم، چون انسان در نژاد گربه ها (بر خلاف سگ) دستکاری چندانی نکرد ظاهر گربه نیز تغییر زیادی نکرده است اما در دو سده اخیر نژادهای گوناگونی از گربه پدید آمده اند